25 maart 2021

Rikus Spithorst - Golden shower voor Hans van Mierlo

Ach ja. D66. In het jaar onzes heren 1966 begonnen als een gebbetje van journalist Hans van Mierlo. Altijd een grote bek gehad over dat de politiek anders moest. Nooit wat bereikt. Een bindend referendum waarin het klootjesvolk de Haagse politiek tot slecht beleid kan dwingen? Nooit van de grond gekomen. Een gekozen burgemeester, zodat schreeuwerige populisten een ambtsketen kon worden omgehangen? Nooit ingevoerd. Ik zal de dag nooit vergeten dat Thom de Graaf, een van de voorvechters van dat gekozen burgemeesterschap, zichzelf doodleuk door de Kroon liet benoemen als burgemeester van Nijmegen. D66, een totaal overbodige baantjesmachine. Dan sta je als partij dus wel echt te boek als een stel politieke opportunisten van het zuiverste water.

D66. Een partij van hopeloze minkukels. Zoals die meneer die in een provinciebestuur was gekozen: hij moest stemmen voor de samenstelling van de Eerste Kamer. Duizend keer werd verteld dat het hokje van zijn keuze op het stemformulier met rood moest worden ingevuld. Dus deed hij dat met blauw, want hij vond zijn eigen balpen chiquer dan een ordinair stempotlood. Stem ongeldig, en dat bleek doorslaggevend te zijn: dat geintje kostte D66 een Eerste-Kamerzetel. Zelfs een kleuter kan je nog het juiste kleurpotlood laten pakken.

D66. Een middenpartij. Met dat “midden” wordt blijkbaar dus een matige intelligentie bedoeld. D66. De VMBO-afdeling van het Binnenhof.

Met je geheime aantekeningen op straat gaan lopen wapperen. Kassa Ollongren was heus niet de eerste. Ik herinner mij vliegtuigjesfan Mat Herben nog, die tijdens formatie-onderhandelingen namens dat zooitje van LPF zichzelf onsterfelijk belachelijk maakte door op het Binnenhof met zijn vertrouwelijke notities op zijn schrijfblok door het journaille te worden geflitst. Dus Ollongren had beter moeten weten. Toch liet ze zich vandaag op de pixelgevoelige plaat vastleggen met een voor iedereen leesbare notitie in beeld. Een notitie met een ronduit explosieve inhoud. Dat van die bommelding, later op het Binnenhof, ach, ik vind dat wel een cynische toevalligheid.

Ollongren is als minister van Binnenlandse Zaken ook verantwoordelijk voor onze staatsveiligheid. Ze is daarom speciaal getraind in het omgaan met geheime documenten. Toen ik dat las, schoot ik tot groot verdriet van mijn buren luidkeels en langdurig in de lach. Ze hebben aangebeld. Of het wat zachter kon. Er zijn twee mogelijkheden. Karma Ollongren is heel erg dom, óf ze deed het met opzet. Maar in beide gevallen werd er vandaag één ding duidelijk. Ollongren heeft vandaag laten zien ongeschikt te zijn voor welk politiek of bestuurlijk ambt dan ook.

En nee, ik sluit niet uit dat Ollongren met opzet met haar schandaalvelletje liep te wapperen. Door te zorgen dat binnen een partij de pleuris uitbreekt, een andere partij niet meer wordt vertrouwd en door anderen juist in een bepaalde richting te manipuleren, verstevig je je eigen onderhandelingspositie.

Knap getimed ook. Eergisteren werd bekend dat de CDA-top een fluistercampagne was begonnen tegen partijprominent Pieter Omtzigt. Dus was vandaag een handige dag om iets te suggereren over machinaties die Omtzigt naar de politieke uitgang zouden duwen. Erg vervelend voor het CDA, een partij waar D66 geen hoge pet van op heeft.

D66 wil graag regeren met een stevig links blok. Dus is het slim om te zeggen dat de linkerflank in de Kamer als los zand aan mekaar hangt. De reflex van links is dan, dat ze de banden juist aanhalen. Vergelijk het maar met tegen een kind zeggen dat het geen liedje durft te zingen. Succes verzekerd. En een stevige hoofdpijn helaas ook. Maar die truc werkt dus gegarandeerd.

Een rondje manipulatie is D66 niet vreemd. Als vernieuwing vermomd gebrekkig gewetensbesef, en als een ruggengraatloos soort Haarlemmerolie om linkse of rechtse kabinetten aan een meerderheid te helpen, meer stelt dat D66 natuurlijk niet voor. Dat een geintje van Hans van Mierlo zo uit de hand kon lopen… Triest, hoe er nu postuum over hem wordt heen gepist.