26 oktober 2019
Rikus Spithorst - Sabine Scharwachter, onthoud die naam
Het is algemeen bekend, dat ik van GroenLinks niet bepaald een hoge pet op heb. Veelal wereldvreemde types, die hun veelal communistische wortels nooit vergeten: geweld en intimidatie tegen andersdenkenden, karaktermoord op opponenten. Die het zelfs doodnormaal vinden dat het zoontje van een GroenLinkse burgemeester met een pistool rondsjouwt. Die inmiddels meerdere uitvreterskabinetten-Rutte in het zadel hebben gehouden. Ik zeg Kunduz-akkoord en einde scorebordpolitiek.
We schakelen even over naar Amsterdam. Daar heeft GroenLinks een heuse kinderafdeling. DWARS heet die. De voorzitter heet Sabine Scharwachter .
Sabine was op bezoek in het Oosten des lands. Daar trof ze in een Albert Heijn op het berichtenbord een kaartje aan van een meneer die tijdens de Sinterklaasviering zijn diensten aanbiedt als Zwarte Piet. Sabine heeft het kaartje van het bord gerukt. Stoer gedaan. De wereld verbeterd! Bravo!
Los van wat je van Zwarte Piet vindt, ik ben heel fel tegen het anderen onmogelijk maken om te communiceren. Dat zit wellicht in het gedachtegoed van de voormalige CPN, die bijvoorbeeld massamoordenaars als Stalin diep vereerden, maar ik heb daar dus echt een hartgrondige pesthekel aan. Monddood maken is nooit okee, zolang een rechter zich daar niet over uitspreekt. Echt helemaal nooit.
En bovendien: het is niet aan Sabine Scharwachter om kaartjes van een mededelingenbord te trekken. Dat is aan de leiding van het desbetreffende Albert Heijn-filiaal, en aan niemand anders. Maar daar heeft Sabine maling aan. Iedereen die haar op haar wangedrag aanspreekt, wordt gemakshalve maar weggezet als “racist” die “de hele dag fanatiek op Twitter zit”. Dan ben je dus de weg kwijt. Heel erg kwijt.
Fatsoensnormen en normaal gedrag zijn Sabine Scharwachter dus vreemd. Zo zie je maar weer: als je echt helemaal niets kan en niets weet, kan je altijd nog aan de slag in een kaderfunctie bij GroenLinks. Dus.