7 januari 2022

Met een schaterlach las ik de berichten over de edxplosieve Kamerbrief van Erkend Lafbek Stef Blok. Pal na de laatste Kamervergadering tijdens het Kabinet Rutte-III stuurde deze sneue VVD’er een brief, waarin te lezen viel dat er pak ‘m beet twee keer zoveel aardgas uit de Groningse bodem zal worden opgepompt dan was afgesproken. Gevolg: nog meer huizen ingestort, de bodem een halve meter gedaald, de Martinitoren omgevallen, het Peerd van Ome Loeks in een sinkhole verdwenen en de hangende keukens in Appingedam zijn voortaan drijvende keukens.

Op vrijdag vergadert de Tweede Kamer niet, en maandag staat het nieuwe kabinet op het bordes. En dan stuurt laffe hond Blok donderdagavond die beschamende brief. Dan ben je wel een onversneden droplul. Ik moet zo enorm lachen om die met veel aplomb aangekondigde nieuwe bestuurscultuur, dat nieuwe elan, waar met name de VVD de mond van vol heeft…

Inderdaad, ik moet lachen. Ik kan dat. Want ik woon niet in Groningen. Dat scheelt. Ik word in mijn geliefde Amsterdam op mijn beurt geterroriseerd door GroenLinks-wethouder Rutger Groot Wassink, een lelijk stuk vreten dat iedereen die het openlijk met hem oneens is meteen blockt op Twitter, en journalisten laat wijsmaken dat hij op vakantie is als er lastige vragen dreigen over een door hem weggemoffeld onderzoeksrapport, maar dat terzijde. Ik woon dus niet in Groningen. Dus ik kan lachen.

Over lachen gesproken. Maandag. Op het bordes. Het zal Koning Willem Pils nog niet meevallen om zijn gezicht een béétje in de plooi te houden. Echt, ik heb zo enorm veel zin in Rutte-IV. Genoeg te schrijven, de komende tijd.